zrucić II
spowodować, że coś lub ktoś spadnie skądś lub gdzieś; strącić pisownia współczesna zrzucić
[Archanioł Michał] wóz zrucił z drogi (VIII). Na północ świeci okrąg gwiaździstego Sita, Przez które Bóg (jak mówią) przesiał ziarnka żyta, Kiedy je z nieba zrucał dla Adama ojca (VIII) Każdy ptak chłopcu jedno pióro zrucił (Epilog)
Czlowiek ↔ Człowiek jako istota żywa ↔ Ruchy i postawa ↔ Aktywność fizyczna skierowana na objekty zewnętrzne